ซวยหรือโชคดีกันแน่

เรื่องมีอยู่ว่า ไปซื้อไม้ถูืพื้นที่ Target...

หยิบไม้ถูพื้นมา ยี่ห้อบ้าอะไรซักอย่าง เห็นสวยดี ตรงปลายด้ามจับทำเอียงๆ จะได้จับง่ายเวลาถู

ไอ้เราก็ว่ามันเข้าใจคิดดี เลยให้คะแนนค่าคิด เอาอันนี้ก็ได้

หยิบเสร็จ เข็นรถเข็นไปหาพี่บิวท์ ชูไม้ถูพื้นโชว์ซะหน่อย

"เป็นไงพี่ ไม้ถูพื้นผมเท่ป่าว"

"เป๊าะ"

สัด แม่งหักตรงอีเอียงๆที่ชื่นชมนักหนานั่นแหละ คุณภาพดีมาก

ไม่ได้จะ discredit นะ แค่รู้สึกมันจะยี่ห้อ super mop หรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ

หึหึ ใครจะซื้อก็คิดดีๆละกัน

ส่วนกรูเนี่ยโยนมันทิ้งไปเอายี่ห้อใหม่เรียบร้อยแล้ว

ใจเย็น เรื่องมันยังไม่จบ

ทีนี้ก็เลยทิ้งรถเข็นไว้ วิ่งไปเปลี่ยนไม้ ก่อนจะมีพนักงานมาเห็นวีรกรรมไม้ถูพื้นของกรู

เปลี่ยนเรียบร้อย ปลอดภัย

กลับมาที่รถเข็น

อ่าว ห่า รถเข็นหายไปไหน

ใครมันเข็นรถเข็นกรูไปจากแผนกกางเกงลิง
(จอดทิ้งไว้ตรงนั้น)

รถเข็นหายไม่ว่า แต่ของในนั้นมันจ่ายตังไปแล้วโว้ย
(พอดีซื้อของจากร้านข้างนอกก่อนเข้า Target)

สรุป กูเลยเดินแม่งรอบ Target หนึ่งรอบ ตามหารถเข็น
(เหมือนพยายามเดินโลตัสให้ครบทุกตารางนิ้วอะ เคยลองยัง)

ขาลากไม่พอ ไม่เจอห่าอะไรเลย

ถอดใจ เซ็งเป็ด เดินหยิบของใหม่ พร้อมกับสาปแช่งและก่นด่าตลอดทาง
"ใครเอารถเข็นกูไปนะ ขอให้ไม่ตายดี"

มาถึง cashier ... แค่คิดว่าต้องเดินไปซื้อของข้างนอกใหม่อีกรอบก็เบื่อหนักกว่าเดิม

เหนื่อยกายไม่พอ ตังก็เสียเพิ่ม บ้าชิบ

กำลังตาลอยละ ง่วง เหนื่อยด้วย

มองไปข้างหน้า เออ ถุงนั้นบนรถเข็นข้างหน้าดูคุ้นดีเนอะ

แม่ง ใครวะ ไปช้อปมาเหมือนกูเลย อย่าทำหายละกัน กูจะช่วยขำ

"เอ๊ะ"

นั่นมันถุงกูหนิหว่า

จบข่าว

ปล. ไม่รู้ใครแม่งเข็นรถกรูไปทิ้งไว้แถวๆ cashier ขอสาปแช่งแม่งอีกรอบ
นับว่าเป็นบุญของป้าพนักงานที่กูเจอรถเข็นก่อน ไม่งั้นป้าเจออาละวาดแน่